buczeć
Смотреть что такое "buczeć" в других словарях:
buczeć — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIa, buczećczę, buczećczy, buczećczał, buczećczeli {{/stl 8}}– zabuczeć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIa {{/stl 8}}{{stl 7}} wydawać niski głos przez dłuższy czas; wydawać głos podobny do krzyku sowy : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
buczeć — ndk VIIb, buczećczę, buczećczysz, buczećbucz, buczećczał, buczećczeli 1. «wydawać niski, przeciągły dźwięk» Syrena fabryczna buczy. Buczą sygnały statków. Słychać buczącego trzmiela. 2. pot. «głośno płakać; beczeć» Przestań buczeć. Czego buczysz? … Słownik języka polskiego
бучать — бучу жужжать, мычать , укр. буча тревога, суматоха , болг. буча шуметь, звучать , сербохорв. бучати бушевать (о море) , словен. bučati глухо звучать , чеш. bučeti мычать , польск. buczec мычать , в. луж. bučec реветь, мычать . Связано с букать,… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
buczenie — n I rzecz. od buczeć Buczenie elektrowozu, samolotów … Słownik języka polskiego
zabuczeć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}buczeć I {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
